میهن دوستی

مانداکی باستانی از روزگار ساسانیان

میهن دوستی از نظر من بسیار خوب است بویژه اگر با میانه روی همراه باشد.

میشه اینجوری گفت که میهن دوستی در راستای دوست داشتن خویشتن و خانواده، شهر و استان و کشور خود و هتا جهان و همگان است.

به راستی خود دوست داشتن و عشق ورزیدن قشنگ و زیبا و خوب است ولی باید با خردورزی و نیکی همراه باشد تا نابجا و نادرست نباشد.

نمونه اش هم دوست داشتن میهن است که نبایستی به گزافه گویی و تندروی آلوده شود وگرنه از حالت قشنگی و خوب و بجا بودن به حالت نادرست و زشت و نابجا برگشت میکند.

درست به مانند عشقورزی میان آدمیان نبایستی به دیوانگی و سرگشتگی رسید که چراییش هم نادیده گرفتن خرد در آن زمانهااست که حس و شور عشق و دوستی بر خرد و خردورزی میچربد یا به گونه ای دیگر عشق و دوستی سر خرد را شیره میمالد که اگر خرد به درستی در هر زمینه ای بکار گرفته نشود آن کار درست نمیشود مگر از سر خوشبختی و شانس!

آرامش زمینه ای برای خردورزیدن در کردار و پندار و گفتار است.

ولی خشم تندروی بهمراه دارد که اگر مهار نشود از خرد گذر میکند و کاری را میکند که در حالت شنیک (عادی) هر کس نخواهد کرد که بیشتر هم مایه ی آسیب و زیان هست تا خوشی و سود.

زِنهار (امان) از زمانیکه آدم چیز ناپسند و نادرستی همچون مردم آزاری و دزدی و... را دوست داشته باشد که سخنش سوای این نوشتار است.

از اینرو در زمینه ی میهن دوستی هم، نیک و بهتر آن است که میانه رو بود و با آرامش و نیکی، خردمندانه میهن را دوست داشت و به آن عشق ورزید.

اگر ما کشورمان ایران را دوست بداریم ولی دیگر کشورها را خوار و پست بشماریم یا برای نمونه؛ اگر مردمان کشورها و سرزمینهایی که یک دوره ای با ما دشمن  بودند و...  با آنها اکنون به خشم و ستیز رفتار کنیم نادرست و ناپسند و نانیکو است.

دوست داشتن و عشقوری فزاینده و دیوانه وار (که بیش و کم کوری بینش خرد را در پی دارد.)، راهی را به سوی  پدید آمدن این خودخواهی و افادِگی ناپسند و نادرست و نانیکو باز میکند.

داشتن و پروراندن آرامش و شکیبایی بسیار خوب است و زمینه ای بسیار نیکو برای بهتر اندیشیدن و کم و کمتر کردن رفتار پرخاشگرانه خواهد داد.

پس با این برایند که درست و خردمنمدانه دوست داشتن و شیفته بودن بسیار وَهاک (اهمیت) دارد و به این گونه که در بالاتر گفتم رفتار کردن، مایه ی گسترش نیکی و مهربانی بیشتر میان مردم میشود، نوشتارم را با چند جمله ی زیر به پایان میرسانم.

من کشورم ایران را به مهر و نیکی دوست دارم و به آن عشق میورزم.

من خواهان آزادی، پاکی، درستی، ارتی و راستی، نیکی، آسودگی برای همه ی مهربان جهانیان هستم.

من دوستدار عشق و مهربانی هستم، من امیدوارم که نیکی ها، خوبی ها، پاکی ها و مهربانی ها در همه ی جهان گسترش روز افزون یابد.