کسانیکه امید به دگرگونی داشتند و رای دادند به حسن روحانی
و نیز همچنین باور دارند و چه کسانیکه رای ندادند و باوری ندارند و یا نداشتند ولی
کلن آزادیخواه و خواهان مردمسالاری راستین و آزادی زندانیان سیاسی هستند (خودم رای
ندادم) ولی امید به دگرگونی به سود بهتر شدن حال و روز ایران و ایرانیان دارند
خواهشی دارم و آن این است که از او در هر سفر استانی و گفتگو با مردم و هر جا که
بتوان جمعیتی پدید آورد بخواهید و فریاد بزنید زندانیان سیاسی آزاد باید گردد،
ایران آزاد باید گردد، مردمسالاری برپا باید گردد!
میخواهم بگویم که فراموش نشود و ادامه بدهید اکنون که او سالار جمهور شده به
فراموشی نسپرید بویژه اون کسانیکه در ستادهایش جمع میشدند و همین ها را خواستار
بودند آنها که در پایتخت و شهرهای بزرگ هستند ادامه بدهید و همیشه بخواهید.
بجای شعار های دوره ی محمود احمدی نژاد نظر کرده و دُردانه ی علی خامنه ای و بیت و
بسیج و سپاه مانند؛ انرژی هسته ای حق مسلم ماست و ... جدا از اینکه درست
هست ولی ارزشش به اندازه آزادی و مردمسالاری و
نداشتن زندانی سیاسی و داشتن پول و مانبُدی/اقتصاد نیرومند نیست!
از اینرو اینها را باید باب کرد و فریاد کشید و از همه خواست تا فراگیر
شود تا عادی شود. امروزه نام بردن از میر حسین موسوی و مهدی کروبی و همه ی
زندانیان سیاسی چیزی سخت و ناشدنی شده! نمونه ای که جرقه ای بود بر شکستن این
افسون و طلسم جمهوری فقیهان اسلامی در گفتگوی نخستین حسن روحانی با خبرنگاران را
شنیدیم و نگریستیم! باید بیشتر گفت و ازگو کرد این بایستی باب شود همه ی خواستهای
آزادیخواهانه بایستی باب شود و عادی شود و با همبستگی بیشتری باید خواست.
زمان را باید بهره برد شاید که درنگ و فرصتی ویژه و یگانه
ای باشد! پس باید بیشترین بهره را برد و میدان را خالی نکرد!
با خودم میگویم زمین و زمان و روزگار را چه
دیدی در این زمان آشفتگی و فشارهای فزاینده درون و برون کشوری چه بسا شکافی پدید
آمده تا با آن بتوان سنگ سنگین را به کل هرچند نم نم هم باشد شکست و خردش نمود! و
ایران و ایرانیان را به مردمسالاری و خوشبختی بسیار بیشتر رساند و سربلند تر نمود.
از آنهایی که چیزی در اینترنت مینویسند میخواهم که در این
باره بنویسند و دیگران را هم بیشتر دلگرم و امید وار گردانند چه بسا غول ولایت فقیه
و سپاه و بسیج و حزباللهی با همه ی چنگالهای ترسناک و خونریزش زیر بار فشارهای
جهانی بهمراه خواستها و فریادها و نیازهای آزادیخواهی و فشار مردمی شیشه ی عُمرش
شکست و نابود شد! و واپس نشست!
ایران و ایرانی آزاد و پاینده و نیک و آباد و
خوشبخت باشند همیشه
